- leestip -
Er zijn zo'n 200 theorieën waarom het Romeinse rijk ten val is gebracht door aanvallen van Barbaren, Hunnen, Goten en Perzen. Een van de theorieen is dat de legerleiders van het Imperium Romanum hun status ontleenden aan de omvang van hun leger.
In hun rapportages gaven ze aan dat hun legers groot, sterk en paraat waren, terwijl ze soms maar half zo groot, slechtbewapend of op de verkeerde plaats aanwezig waren. Openheid van zaken over de zwakke plekken was in de bureaucratie van Rome slecht voor de status van legerleiders en dus deden zij veelal het idee voortleven dat er niets aan de hand was.
Interessant is de parallel naar bedrijven. Ook managers houden vaak de schone schijn op dat hun divisie vlekkeloos opereert. Men zegt 'in control' en 'compliant' te zijn en hele controle-afdelingen zijn nodig om te controleren of het vertrouwen terecht is.
Naar mijn idee zijn veel bedrijven doorgeslagen in een (Angelsaksische) bedrijfscultuur waarin onderlinge concurrentie vaak hoogtij viert en het toegeven van fouten gezien wordt als zwakte. In de val van Rome wordt treffend zichtbaar waar dat toe leidt.
De val van Rome
Het boek ‘De val van Rome’ begint aan het eind van de heerschappij van keizer Marcus Aurelius (161-180), die werd opgevolgd door zijn zoon Commodus. Het IR was toen immens; geen enkele andere macht heeft ooit het gehele Middellandse Zeegebied beheerst. Het was een hoogontwikkelde beschaving waarin maatschappelijke structuren en rechtssystemen zijn gevormd die tot op de dag van vandaag opgeld doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten